اسماعیلیان

اسماعیلیان بعد از مرگ خلیفه المستنصر به دو شاخه تقسیم شدند. اسماعیلیان غرب که به مستعلویان معروف شدند و اسماعیلیان شرق که نزاری خوانده شدند. مقر اصلی نزاریان دژ الموت بود. اسماعیلیان نزاری گروهی از شیعیان بودند که در دوره سلجوقی به اوج قدرت رسیدند. اسماعیلیان را به چند نام می‌خواندند گاهی آنان را باطنیه، گاهی هم جزء ملاحده به حساب می‌آوردند. نزاریان موقعیت خود را تا حمله هلاکو به ایران حفظ کردند و بعد از تسخیر این قلعه به دست مغولان، اسماعیلیان همچنان به حیات خود ادامه دادند.