راهنمای تحقیقات ایرانی

راهنمای تحقیقات ایرانی از یک نویسندۀ بنام ایرانی با نام ایرج افشار است که آوازۀ او را کمتر کسی نشنیده است. جامعیت دید افشار در نوشتن این اثر کاملا مشهود است. او سعی کرده به تمامی جنبه‌های مربوط به ایران‌شناسی بپردازد. نکتۀ مهم در مورد این اثر این است که نویسنده کم‌وکاست اثر را پذیرفته و آن را به اطلاع خواننده رسانده است. او صادقانه با مخاطب خود گفتگو کرده و در یادداشتی به نکات مربوط به اثر اشاره می‌کند. به‌گونه‌ای که در جایی از این یادداشت بیان می‌دارد که در بخش کتاب‌شناسی‌ها از آن‌جا که پیش از این اثری در این حوزه به چاپ رسیده است نام تمام کتاب‌شناسی‌ها در این اثر نیامده است. این ارجاعات به خواننده کمک می‌کند که برای تکمیل اطلاعات خود به سایر منابع مراجعه کند. گرچه دسته‌بندی‌ها در فصل‌های گوناگون گاهی عجیب به نظر می‌رسند. به عنوان نمونه در فصل چهارم ایران‌شناسان را براساس نام آن‌ها به سه دستۀ ایرانیان، صاحبان اسامی اسلامی و صاحبان اسامی اروپایی تقسیم کرده است که نوعی نوآوری در این حوزه محسوب می‌شود. نکتۀ دیگری در اینجا وجود دارد، لیست کردن اسامی بدون اشاره به حوزۀ موضوعی تخصصی آن‌ها است. البته به مؤسسۀ مربوطۀ هر یک از ایران‌شناسان اشاره شده است.

به‌هرروی، این اثر با تمامی کاستی‌ها، اثری است که می‌تواند دیدگاه کلی به ایران‌شناسی و جنبه‌های مختلف آن ارائه دهد.