مؤسسه خاورمیانه

مؤسسه خاورمیانه که در سال 1946م. تأسیس شد. این مؤسسه قدیمی‌ترین مؤسسه مستقر در واشنگتن است که صرفاً به مطالعه خاورمیانه اختصاص یافته است. در سال 1946م.  معمار کهنه‌کار جورج کمپ کایزر (George Camp Keiser)  با الهام از تجربیات خود در خاورمیانه قبل از جنگ جهانی دوم، گروهی از دانشمندان، سفرا، اساتید و سیاستمداران را گرد هم آورد تا مؤسسه‌ای برای مطالعه خاورمیانه تأسیس کنند. این مأموریت وسیع قرار بود با استفاده از پنج ابزار خاص انجام شود. این ابزار شامل یک فصلنامه، نشریات و کتاب‌ها، یک کتابخانۀ ویژه برای خاورمیانه و مسائل بین‌المللی مرتبط، دوره‌های آموزشی دربارۀ زبان، تاریخ، فرهنگ، مذاهب و سیاست منطقه و برگزاری کنفرانس‌ها و سخنرانی‌های عمومی است. هدف این تلاش‌ها، ایجاد فضایی برای پژوهش، نگارش و انتشار آثار با کیفیت برای محققان در حوزه مطالعات خاورمیانه است. مؤسسه در تمام این فعالیت‌ها به بی‌طرفی سیاسی پایبند است و تلاش می‌کند به‌طور عینی با منطقه‌ای که حقایق آن گاهی از افسانه و تبلیغات متمایز نیستند، مواجه شود. این مؤسسه در سال‌های ابتدایی خود، بیشتر شبیه یک باشگاه برای افراد هم‌فکر بود تا یک سازمان علمی رسمی. اعضای آن هر از گاهی برای گفتگو دربارة سفرهای خود در خاورمیانه گرد هم می‌آمدند و کنفرانس سالانه‌ای برگزار می‌شد. این وضعیت در چند سال اول پس از 1946م. به طرز چشمگیری تغییر کرد. اواخر دهه 1940م. و اوایل دهه 1950م. دورة رشد سریع مؤسسه بود و تا سال 1955م. کمتر از یک دهه پس از تأسیس آن، تعداد اعضای آن به بیش از 500 نفر افزایش یافت. مؤسسه با انتشارکتاب‌های تحت حوزة خود، موجب گسترش کتابخانه شد. با مرگ کایزر مؤسسه با مشکلات مالی روبه‌رو شد و در سال 1961م. تصمیم به کوچک‌سازی گرفت. پس از روی کار آمدن رئیس جدید در سال 1966م. مؤسسه مجدداً کار خود را از سر گرفت و حرکت رو به جلو را آغاز کرد. علاقه آمریکا به خاورمیانه با جنگ‌های 1967م. و 1973م. و سپس انقلاب ایران تقویت شد و فعالیت‌های مؤسسه خاورمیانه نیز توسعه پیدا کرد.  (Ibid).