1875م.-1799م.

پیکتت پیش از آنکه مطالعات خود را آغاز کند در ارتش خدمت می‌کرد و از سنین جوانی به زبان سلتیک علاقمند بود و رسالة خود را در مورد سرنوشت قوم گیل (Gael)‌ باستان(یکی از قبایل مردم سلتی زبان) گذراند آن هم وقتی بیست‌وپنج سال بیشتر نداشت. وی در دانشگاه ژنو (University of Geneva)  به فعالیت علمی پرداخت. پیکتت متأثر از آثار جیمز کوول پریچارد (James Cowles Prichard ) قرار داشت؛ نخستین کسی که به مطالعۀ زبان‌های سلتیک و هندواروپایی پرداخت. پیکتت در سال 1837م. کتاب خود در مورد زبان‌های سلتیک و سنسکریت را به چاپ رساند و در این کتاب نشان داده که پیرو نقطه نظرات پریچارد است.

(Diarmuid Breathnach, Máire Ní Mhurchú,https://www.ainm.ie/Bio.aspx?ID=1145&AspxAutoDetectCookieSupport=1)

پیکتت فعالیت علمی و پژوهش در زمینۀ زبان سلتیک در دانشگاه ژنو را پس از اتمام دوران تحصیل خود آغاز کرد و تا پایان دوران کاری خود به این فعالیت مشغول بود. (Magill, 2013, 3340)

•  De l'affinité des langues celtiques avec le Sanscrit, 1837.
• Du beau dans la nature, 1875.
• Les origines indo-européennes ou les Aryas primitifs: essai de paléontologie linguistique. ، 1859 Wikipedia site:fa.isecosmetic.com.

• Magill, Frank. N.(2013),The 20th Century O-Z: Dictionary of World Biography, Routledge, London and New York, Vol.9,
• Breathnach, Diarmuid; Mhurchú , Máire Ní, Adolphe Pictet, https://www.ainm.ie/Bio.aspx?ID=1145&AspxAutoDetectCookieSupport=1

• Magill, Frank N.(2013), Dictionary of World Biography, London: Routledge.

شیدا صابری